De Christengemeenschap – beweging tot religieuze vernieuwing – wordt gevormd door gemeenten, waarin mensen op zoek naar een eigentijdse manier van christelijk religieus leven bijeenkomen. Dit in het besef dat ieder mens een burger van twee werelden is: niet alleen van de aards-vergankelijke, maar ook van de niet-zintuiglijke, geestelijke werkelijkheid, waarin de mens zijn oorsprong heeft. Juist door een religieus leven te leiden, kan een mens zich tussen geboorte en dood bewust en actief verbinden met deze wereld van zijn oorsprong, die tegelijk ook – na het sterven – zijn bestemming is.

Centraal in het leven van elke gemeente staat het vieren van de dienst aan het altaar, die in andere kerken de ‘mis’ of eredienst wordt genoemd en in de Christengemeenschap de naam ‘mensenwijdingsdienst’ draagt. Het voltrekken van dit sacrament is niet alleen een zaak van de priester, maar net zozeer van de aanwezige gemeenteleden. Hun actieve deelname, voelend en denkend, draagt wezenlijk bij tot de heilzame werking van het sacrament.